Μπορεί να μην ταιριάζει σε σχολική ιστοσελίδα, αλλά δεν μπορούμε με τίποτα να κάνουμε πως δεν βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας.
Την Τρίτη 15/3 , μια ώρα πριν σχολάσουμε είχαμε Νεοελληνική Γλώσσα με την κ.Αρίστα. Τα νέα όμως της καταστροφής της Ιαπωνίας , όπως και το γεγονός οτι κάποιοι άνθρωποι παθητικά δέχοναι οτιδήποτε τους "σερβίρουν" μας έφεραν σε μια συζήτηση που χαρακτηρίσαμε ως μάθημα ζωής. Ετσι νοιώσαμε την ανάγκη να τη μοιραστούμε με εσάς .
Την Παρασκευή 11/3 η Ιαπωνία χτυπήθηκε απο σεισμό 8.9 ρίχτερ και στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους. Πολλές οικογένειες διαλύθηκαν. Μητέρες έχασαν τα παιδιά τους, τα παιδιά τους γονείς τους, ο αδερφός την αδερφή. Σημαντικά τέτοια γεγονότα κάνουν τα καθημερινά μας προβλήματα να φαίνονται πολύ μικρά .Αξίζει να αναφερθεί οτι ωρες σαν κι'αυτές πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να βοηθήσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη.
Πολλές φορές απο το πολύ κλάμμα και
την πολλή θλίψη στερεύεις απο δάκρυα. Ετσι και οι άνθρωποι στην Ιαπωνία
που στις συνεντεύξεις τους μιλάν για το πως έχασαν τα πάντα σε λίγα
λεπτά, χωρίς να δακρύζουν. Μόνο απο το γεγονός οτι έφτασαν σε τέτοιο
σημείο μπορούμε να καταλάβουμε το τι έχουν περάσει και θα περάσουν για
πολύ καιρό ακόμα...
Η τηλεόραση έχει κάνει τους περισσότερους απο εμάς να πιστεύουμε πως το τεράστιο αυτό κύμα "τσουνάμι", που σχεδόν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια προβάλλουν τις τελευταίες μέρες, είναι απλά μια εικόνα και όχι η πραγματικότητα. Το μυαλό μας συνηθισμένο πια εδώ και πολύ καιρό ,απο τις ταινίες και τις σειρές που εθιστικά παρακολουθούμε, στις ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ φυσικές καταστροφές , δεν μπορεί πια να ξεχωρίσει την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Πρέπει όμως να σταματήσουμε για λίγο και να σκεφτούμε το πως νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι και το πως θα νοιώθαμε εμείς στη θέση τους. Έτσι μπορεί να αποποιήθουμε αυτή τη φιλοσοφία του ωχαδερφισμού, να σκεφτουμε λογικά και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς τώρα που μας έχουν πραγματική ανάγκη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου